ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αγαπητοί Έλληνες πατριώτες και Ελληνίδες πατριώτισσες. Αγαπητοί αναγνώστες. Συναγωνιστές, συναγωνίστριες. Σύντροφοι, συντρόφισσες.

Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα συγγραφικής αποχής από την αρθρογραφία, επανερχόμαστε με ένα θέμα το οποίο θεωρούμε πως είναι πολύ σοβαρό και άκρως σημαντικό γιατί σχετίζεται με την ίδια μας την υπόσταση ως έθνος. Είναι ένα κρισιμότατο θέμα που αφορά σε όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως, και όχι μόνον στους εθνικιστές. Βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2017 και η Ελλάς, η πατρίδα μας, βρίσκεται κάτω από τη σκιά θανάσιμου εθνικού κινδύνου δεδομένου ότι απειλείται πλέον έμπρακτα η εθνική της κυριαρχία με διαμελισμό, λόγω των πρόσφατων συγκυριών στα εθνικά θέματα (παράνομη μετανάστευση, αμφισβήτηση συνθήκης της Λωζάνης από τον Ερντογάν, δημιουργία θέματος Τσάμηδων από επίτροπο της ΕΕ κ.λπ) αλλά και στα παρατεταμένα οικονομικά προβλήματα που το ελληνικό έθνος αντιμετωπίζει τα τελευταία δέκα χρόνια λόγω της εφαρμογής των παράνομων, απεχθών και επονείδιστων μνημονίων που αποτέλεσμα είχαν την κατάλυση του συντάγματος και της ατομικής ελευθερίας των πολιτών, από τους ξένους επικυρίαρχους οι οποίοι «κυβερνούν» και ασκούν έμεσα (και πολλές φορές άμμεσα, προκλητικά και απροκάλυπτα) την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία στη χώρα. Είναι, αν μη τι άλλο εναργής η απάθεια των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στη βουλή για την πορεία της χώρας. Μία πορεία η οποία θυμίζει καράβι που βρίσκεται εκτός ελέγχου και οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς τα βράχια. Η αβελτηρία και η αδιαφορία των βουλευτών για την πατρίδα και τον Ελληνικό λαό της, αποτελεί μια αναντίρρητη πραγματικότητα. Αποτέλεσμα αυτής της αβελτηρίας είναι η άνοδος της ναζιστικής άκρας δεξιάς η οποία ως δήθεν πατριωτική και φιλεθνική αφήγηση, σπέρνει εμφυλιακή διχόνοια στην ελληνική κοινωνία. Μέσα από αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να αποδώσουμε την πραγματικότητα, όσο πιο συστηματικά και ευσύνοπτα μπορούμε, προτάσσοντας την ανάγκη απόλυτης συσπείρωσης των εθνικιστών ψηφοφόρων, και την ανάγκη στροφής της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού προς τον εθνικισμό για τη σωτηρία της πατρίδος.

Το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, μετά το 1950, αποτελείτο και συνεχίζει να αποτελείται από κόμματα τα οποία θεωρητικά ανήκουν ιδεολογικά στην αριστερά, στο κέντρο, στη δεξιά κ.λπ. Είναι ένα «πλουραλιστικό σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τύπου Γουεστμίνστερ» που δίνει την ευκαιρία σε ιδεολογικούς-πολιτικούς σχηματισμούς και πολιτικά υποκείμενα, που επιχειρούν να βρεθούν στο ιστορικό προσκήνιο, να συμμετέχουν στην εκάστοτε εκλογική διαδικασία προκειμένου να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους στο κοινοβούλιο, δηλαδή τους βουλευτές. Στην Ελλάδα οι εκάστοτε αρχηγοί και οι ηγέτες των συγκεκριμένων πολιτικών οργανισμών (κομμάτων) ήταν, και εξακολουθούν να είναι, γνωστά ονόματα πολιτικών οικογενειών που επι δεκαετίες κυβερνούσαν τον τόπο. Είναι τα γνωστά και μη εξαιρετέα ονόματα που συνεχίζουν την οικογενειοκρατική πολιτική παράδοση των προγόνων τους. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στα ονόματα των βουλευτών και θα βρει ανάμεσά τους παιδιά, εγγόνια, ανήψια, ξαδέρφια ιστορικών στελεχών, υπουργών, πρωθυπουργών, αρχηγών κομμάτων κ.λπ. Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα βουλευτές και υπουργοί που μπορεί να μην κατάγονται από τα ανωτέρω πολιτικά «τζάκια» της χώρας, αλλά είναι παιδιά μεγαλεμπόρων, βιομηχάνων, μεγαλοεργολάβων-μεγαλοεπιχειρηματιών (όπως ο πρωθυπουργός που ο πατέρας του αναλάμβανε εργολαβίες από το καθεστώς της επανάστασης της 21^ης Απριλίου) ή απόγονοι καπετανέων του ΕΛΑΣ, όπως ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ. Σόϊ πάει το βασίλειο λοιπόν! Ο αμερικανισμός που επικράτησε στα ελληνικά πολιτικά πράγματα μετά το τέλος του συμμοριτοπόλεμου (αλλά και στο υπόλοιπο δυτικό ημισφαίριο λόγω του ψυχρού πολέμου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), κυνήγησε απηνώς μέσω των δεξιών κυβερνήσεων του Παπάγου, του Καραμανλή κ.λπ τους αριστερούς και τους κομμουνιστές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δοθεί στην αριστερά και στο ΚΚΕ ένα μεγάλο δώρο. Και αυτό το δώρο ήταν η εικόνα του δήθεν κατατρεγμένου, κυνηγημένου, φυλακισμένου, εξόριστου και ανυπότακτου αριστεριστή-κομμουνιστή που κτίστηκε μεθοδικά και εξαργυρώθηκε από τους κομμουνιστές ως άλλωθι, για τη «δικαίωση» των δήθεν αγώνων τους, ιδιαιτέρως στις δεκαετίες 1950, 1960. Ήταν το άλλωθι του δήθεν επαναστάτη ανυπότακτου διεθνιστή και φιλειρηνιστή αριστερού-κομμουνιστή! Η εικόνα και η ιδεολογία αυτού του τύπου φάνταζε ηρωϊκή στους νέους και στις νέες οι οποίοι αποτελούσαν (και συνεχίζουν να αποτελούν) την εύπλαστη ύλη προς πάσης φύσης αριστερίστικη μαρξιστική-λενινιστική προπαγάνδα και διαφώτιση ιδίως από τους καλοθελητές κομμουνιστές καθηγητές μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Είναι ιστορικό γεγονός ότι η δεξιά στην Ελλάδα έκανε οικτρά λάθη. Έδωσε, εν αγνοία της, δύναμη στην αριστερά και στον κομμουνισμό. Δημιούργημα της δεξιάς ήταν και είναι όλοι αυτοί οι μαρξιστές-λενινιστές και αναρχοκομμουνιστές καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι δίδασκαν, και δυστυχώς εξακολουθούν να διδάσκουν, μαρξισμό και αναρχοκομμουνισμό στη νεολαία με αποτέλεσμα οι συγκεκριμένοι καθηγητές να αποτελούν σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία των καθηγητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας. Ωστόσο, και στη δευτεροβάθμια, ακόμα μέχρι και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, υπάρχουν (ευτυχώς όχι τόσο πολλοί όσοι είναι στα πανεπιστήμια) καθηγητές και δάσκαλοι αντίστοιχα οι οποίοι συνεχώς και αδιαλείπτως μεταγγίζουν το δηλητήριο του μπολσεβικισμού, της αρνησιπατρίας, του αριστερίστικου αναρχοκομμουνισμού και της φιλοσοφικής απατρίας στις αθώες ψυχές των νέων παιδιών καθιστώντας τα μισέλληνες και ανθέλληνες! Γιατί ο φιλοσοφικά άπατρις δεν ταυτίζεται ηθικά και ιδεολογικά με κανένα έθνος, ούτε ταυτίζεται με την αναγνωρισμένη απ' τον νόμο εθνικότητά του. Η θετική φιλοσοφική απατρία ονομάζεται και ακρατικός διεθνισμός (μη απαραίτητα μαρξιστικός αλλά αναρχικός). Είναι γεγονός ότι οι αναρχοαριστεριστές και οι κομμουνιστές ψευτοκουλτουριάηδες που θεωρούν τους εαυτούς τους διανοούμενους, δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση, και λιγότερη σημασία στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη σημασία από την ίδια τη σκέψη.

Στην Ελλάδα σήμερα παρατηρείται το κοινωνικό φαινόμενο (ευτυχώς μόνον από τους αριστεριστές αναρχοκομμουνιστές) να προτιμάει κάποιος να βοηθήσει έναν παράνομο μετανάστη παρά να δώσει ένα πιάτο φαϊ σε έναν ενδεή συμπατριώτη του που πεινάει και βρίσκεται στον δρόμο. Προτιμάει να ξημεροβραδιάζεται στα «hot spots» για να ταϊσει τα «προσφυγόπουλα» (δηλαδή τους Αφγανούς και τους Πακιστανούς που δεν είναι πρόσφυγες όπως οι Σύριοι) παρά να ταϊσει τα ελληνόπουλα που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία για μία τυρόπιτα. Έχει στηθεί μία μεγάλη «μπίζνα» και τα λεφτά που δίνει η ΕΕ για να σιτίζονται οι παράνομοι έποικοι είναι πολλά. Και εδώ μπορεί να τεθεί το εξής εύλογο ερώτημα: Γιατί αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ που δίνει για το μεταναστευτικό η ΕΕ στην Ελλάδα, δε δίνονται απ’ ευθείας στις χώρες από τις οποίες προέρχονται (χώρες καταγωγής των παράνομων μεταναστών) οι εν λόγω παράνομοι έποικοι ώστε να σταματήσουν να εισβάλουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αντίστοιχα; Αντί να υπάρχει εθνική ομοψυχία, εθνική αλληλεγγύη μεταξύ μας, υπάρχει στήριξη στους εποίκους παράνομους μετανάστες που έρχονται καθημερινά στην Ελλάδα κατά χιλιάδες με σκοπό να αλλιώσουν φυλετικά και πολιτισμικά την κοινωνία και την εθνική μας ταυτότητα. Όλες οι ΜΚΟ που «κόπτονται» και αφειδώς υποστηρίζουν την είσοδο αυτών των παράνομων μεταναστών (που δεν είναι πρόσφυγες, οι οποίοι πρόσφυγες, σαφέστατα, δικαιολογημένα και νόμιμα μέσω του διεθνούς δικαίου έχουν κάθε δικαίωμα στον κόσμο να σωθούν από τον πόλεμο), εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να εξυπηρετήσουν αντεθνικά ανθελληνικά και εθνοπροδοτικά συμφέροντα. Αποτελούνται από στελέχη ελευθεριακής και αναρχοκομμουνιστικής ιδεολογίας τα οποία λειτουργούν ως «εντεταλμένοι στρατιώτες σε αποστολή» διάλυσης της Ελλάδος και του Ελληνικού έθνους. Πρόκειται για τους μισθοφόρους ταγούς του μεταμοντερνισμού του «πολιτικά ορθού» (δηλαδή του πολιτισμικού μαρξισμού που επινοήθηκε από τον Λούκατς και τους νεομαρξιστές της σχολής της Φρανκφούρτης: Μαρκούζε, Χόρχάϊμερ, Αντόρνο) οι οποίοι έχουν αποκτήσει θέση στο ιστορικό προσκήνιο ως πολιτικά υποκείμενα τα οποία πληρώνονται αδρά από μεγαλοεπενδυτές όπως ο Σόρος ο οποίος προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του και να εξυπηρετήσει τα κερδοσκοπικά του συμφέροντα, έχει σκοπό να εποικηθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη από παράνομους μετανάστες. Είναι αυτοί οι ίδιοι οι εμπνευστές της μεταμοντέρνας λογοκρισίας που έχουν επιβάλει στα έθνη με τους νόμους «περί εχθροπάθειας» (αντιρατσιστικός νόμος) οι οποίοι ψηφίστηκαν από τις «πολιτικές τους μαριονέτες», δηλαδή τους ποδηγετημένους από αυτούς βουλευτές των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων και του ευρωκοινοβουλίου.

Ως εκ τούτου, το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης έχει δύο όψεις. Η μία είναι η ανθρωπιστική η οποία είναι υπαρκτή, μεγάλη και έντονη. Είναι δηλαδή πολύ μεγάλο ανθρωπιστικό δράμα να βλέπεις ανθρώπους που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, ειδικά μικρά παιδιά και ηλικιωμένους, να υποφέρουν. Από την άλλη μεριά όμως υπάρχει και η άλλη όψη. Είναι η όψη των κοινωνικών παρενεργιών και της δημόσιας ασφάλειας.

Το 2013 δημιουργήθηκε η ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) «Solidarity now», με πρωτοβουλεία του «φιλανθρωπικού ιδρύματος Open Society Foundation», δηλαδή της οργάνωσης του Σόρος, με διοικητικό συμβούλιο γνωστά ονόματα της επιχειρηματικής, πολιτικής, καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Η συγκεκριμένη οργάνωση χρηματοδοτεί πρωτοβουλίες για την αύξηση των παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα εξυπηρετώντας τα σκοτεινά συμφέροντα του Σόρος που δεν περιορίζονται απλά στη χώρα μας, αλλά επεκτείνονται σε όλη την Ευρώπη. Η αμετροεπής και ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των εν λόγω χρηματοδοτούμενων από τον Σόρος οργανώσεων, καταδεικνύει την παντελή έλλειψη κρατικού ελέγχου, την παντελή έλλειψη του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού. Το Ελληνικό κράτος έχει γίνει υποχείριο του Σόρος και των Μη Κυβερνητικών του Οργανώσεων. Ανήμπορο και ανίκανο, το κράτος, να παρέμβει στην καταστροφή που καθημερινά συντελείται, παρακολουθεί απλά την κατάργηση της κυριαρχίας του, ενώ έχει παραδωθεί στη νέα μορφή διακυβέρνησης του από το παγκόσμιο κεφάλαιο (εξαφάνιση των εθνών-κρατών), τη λεγόμενη «πολυπολιτισμική παγκοσμιοποίηση» η οποία εκπροσωπείται από τους απάτριδες ανθρώπους που πληρώνονται αδρά από τον Σόρος (Υπάρχουν βέβαια και άλλες ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από τον Bill Gates και άλλους οικονομικούς μεγιστάνες που έχουν αντίστοιχο ρόλο με αυτές του Σόρος). Αυτή η πραγματικότητα παραπέμπει σε ένα συμπέρασμα. Ότι στην Ελλάδα η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου προβλήματος ξεπερνάει εκείνη της Γερμανίας ή της Γαλλίας, διότι στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι εθνικό. Δηλαδή, η Ελλάδα και οι Κύπρος, έχουν να αντιμετωπίσουν την Τουρκία που πέραν του υπαρκτού δημογραφικού προβλήματος που οι πρώτες έχουν, ο γεωγραφικός χώρος στον οποίον βρίσκονται με την Τουρκία είναι ένας χώρος συνόρων των πολιτισμών. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται μόνον για το προσφυγικό, δεν ενδιαφέρεται να κάνει κάποιο «deal» μόνον για χρήματα. Η Τουρκία ενδιαφέρεται να ενισχυθεί ο ισλαμικός πληθυσμός στην Ελλάδα. Για τη Τουρκία, το φαινόμενο αυτό είναι μία επένδυση για το μέλλον. Δεν είναι απλώς και μόνον η πολιτική της στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Συνδέεται ιστορικά με την ιδιοπροσωπία και την ουσία του τουρκικού κράτους καθώς είναι ιστορικά γνωστό ότι οι Τούρκοι είναι μεθοδικοί και συστηματικοί και πραγματοποιούν εξισλαμισμούς από τότε που εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο. Χρησιμοποιούν δε αυτούς τους εξισλαμισμούς ως όπλο για την πολιτική τους η οποία είναι πολιτική της επέκτασης και της επιρροής. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από τέσσερα χρόνια ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου, εκφώνησε στο Σεράγιεβο το δόγμα του για τον «Οθωμανισμό». Δηλαδή, το συγκεκριμένο γεγονός είχε τη σημειολογική εξήγηση ότι η Τουρκία βλέποντας ότι υπάρχει αύξηση των ισλαμικών πληθυσμών στα Βαλκάνια θέλει να χρησιμοποιήσει ως όπλο τους εν λόγω ισλαμικούς πληθυσμούς για τον έλεγχο συνολικά του βαλκανικού χώρου. Συνεπώς, για εμάς, δηλαδή την Ελλάδα, το μεταναστευτικό δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνον στις κοινωνικές αντιθέσεις, ανάλογες με αυτές που συμβαίνουν στη Γερμανία, στη Γαλλία ή στο Βέλγιο. Δηλαδή, το γεγονός ότι συγκρούονται οι ντόπιοι εργάτες και τα ντόπια στρώματα με τους μετανάστες γύρω από το ζήτημα της απασχόλησης ή το πολυπολιτισμικό. Το μεταναστευτικό ζήτημα για εμάς έχει να κάνει με την εθνική μας επιβίωση, διότι το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα έχει χαρακτηριστικά τελείως διαφορετικά από αυτά των ανωτέρω χωρών.

Όμως, ακόμα και στο πολύ ευαίσθητο και θεμελιώδες θέμα της παιδείας, η παρούσα ανθελληνική κυβέρνηση η οποία έχει μετατραπεί σε ταγό της διάλυσης του Ελληνικού έθνους, προσπαθεί μέσω του Φίλη να χτυπήσει την πίστη και την ιστορία μας. Με αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, ο Φίλης, επιχειρεί με λύσσα κατά της ορθοδόξου πίστης, να υποβαθμίσει και να αλλάξει το μάθημα των θρησκευτικών προκειμένου τα παιδιά να πάψουν να πιστεύουν στον Χριστιανισμό και στην Ορθοδοξία. Ορθοδοξία, η οποία υπήρξε ο θεματοφύλακας του έθνους. Ορθοδοξία, η οποία υπήρξε το αποκούμπι και το ψυχικό στήριγμα ολάκερου του γένους! Ορθοδοξία, που κράτησε άσβεστη τη φλόγα της λεφτεριάς του γένους μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έως την επανάσταση του 1821 και εντεύθεν. Ο Φίλης όμως δεν σταμάτησε το καταστροφικό του έργο εκεί. Προκειμένου να αποδομηθεί τελείως ο Ελληνισμός, πέραν της αφαίρεσης της πίστεώς μας, θέλει να εξαφανίσει και την ιστορία μας. Όπως καταγγέλλει η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων (ΕΕΦ), εγκύκλιος που εστάλη (20/9/2016) στους καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ορίζει να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στην Α' Λυκείου σημαντικά κεφάλαια από το μάθημα της Ιστορίας. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΕΦ, πρόκειται για τα κεφάλαια της αρχαίας ελληνικής ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός, Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός, Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ελληνικός Αποικισμός, Η σημασία των Περσικών Πολέμων, Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, Ο Φίλιππος Β' και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου. Όπως πολύ σωστά και πατριωτικά τονίζει η ΕΕΦ (προς τιμήν της):  «Η κατάργηση μάλιστα της εξέτασης των συνοπτικώς διδασκομένων αυτών κεφαλαίων της Ιστορίας, όπως συνέβη και με τα Αρχαία Ελληνικά, κατ’ ουσίαν οδηγεί στην πλήρη άγνοια από τους μαθητές των θεμελιωδών αυτών σελίδων της ιστορίας και του πολιτισμού μας και συρρικνώνει δραματικά την ανθρωπιστική παιδεία και την μόρφωση των νέων μας», καλώντας το υπουργείο Παιδείας «να αναθεωρήσει τις ολέθριες αυτές αποφάσεις του και να δείξει γνήσια και ουσιαστική φροντίδα για την ολόπλευρη καλλιέργεια και μόρφωση της ελληνικής νεολαίας».

Φαίνεται ξεκάθαρα και εύληπτα, πως ο στόχος του Φίλη μέσω των ημεδαπών και αλλοδαπών ανθελλήνων ταγών του, είναι να σβύσει από τη μνήμη των νέων γενεών των Ελλήνων, την πίστη τους και την ιστορία των προγόνων τους. Γιατί χωρίς πίστη και ιστορία τα έθνη θνήσκουν και αποσυντίθενται! Χωρίς πίστη και ιστορία νομοτελειακά οι πατρίδες κάποια στιγμή διαμελίζονται! Αποτελεί κι αυτή ακόμα μία προσπάθεια της Νέας Τάξης Πραγμάτων για τη χειραγώγηση των όποιων εθνικών και πατριωτικών αισθημάτων έχουν απομείνει στον Ελληνικό λαό μετά από τα τελευταία 30 χρόνια πνευματικής και ηθικής εξάρθρωσης και διάλυσης της, πάλαι ποτέ συνεκτικής, Ελληνικής οικογένειας και της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι ακόμα μία προσπάθεια του μεταμοντέρνου νεομαρξιστικού «πολιτικά ορθού», που δρα ως γλώσσα και πολιτισμικό «εργαλείο» του πολυπολιτισμικού νεοφιλελευθερισμού, υποστηριζόμενο από τους κερδοσκόπους τύπου Σόρος και από τα τοκογλυφικά τραπεζικά συστήματα της ΕΕ και των ΗΠΑ, προκειμένου να εξαφανίσει από την Παγκόσμια Ιστορία την Ελλάδα η οποία είναι η κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού!

Πως μπορεί να σταματήσει αυτή η κατρακύλα; Πως μπορεί να σωθεί η ιερή μας πατρίδα και το έθνος της; Πως μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία των εκπροσώπων του Ελληνικού λαού ούτως ώστε να αρχίσουν να υποστηρίζουν αληθινά την Ελλάδα και τους Έλληνες; Πως μπορεί να γίνει αναδιανομή του πλούτου προκειμένου τα πολιτικά «τζάκια» να σταματήσουν να θρέφουν επιχειρηματικές μπουρζουαζίες οι οποίες ελέγχουν τα δημόσια έργα, τις δημόσιες προμήθειες και τα ΜΜΕ; Πως μπορεί να ξεκουμπιστεί η Τρόϊκα και όλα αυτά τα αλλοδαπά μισελληνικά σκουλήκια που εκπροσωπούν δανειστές, αγορές, ΔΝΤ κ.λπ; Πως μπορούμε να πάρουμε πίσω την εθνική μας κυριαρχία ώστε να έχει τη δυνατότητα το Λιμενικό Σώμα και το Πολεμικό Ναυτικό να σταματάει τις ροές των παράνομων μεταναστών; Πως μπορεί να ξαναγίνει ο στρατός Ελληνικός («Ελεύθερο είναι ένα έθνος μόνο όταν φροντίζει να είναι πάντα σε θέση να κηρύξει πόλεμο στους εχθρούς του» Carl Schmitt) και όχι Νατοϊκός όπως είναι σήμερα;  Πως μπορεί να ξαναγίνουν οι Έλληνες πολίτες ελεύθεροι σύμφωνα με τα συνταγματικά τους δικαιώματα και να μην παρακολουθούνται ηλεκτρονικά τα προσωπικά τους δεδομένα; Πως μπορεί να λέει ο κάθε πολίτης την άποψή του ελεύθερα χωρίς να φοβάται ότι θα του ασκηθεί δίωξη γιατί αυτά που λέει αντίκεινται στον νόμο περί «εχθροπάθειας»; Πως μπορεί να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία και η δημόσια ασφάλεια στις παρούσες τραγικές συνθήκες που αφορούν στον παράνομο μεταναστευτικό εποικισμό της Ελλάδας; Τι κάνει η εκκλησία της Ελλάδος για όλα αυτά που εδώ και δέκα χρόνια διαδραματίζονται στη χώρα μας;

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν βρίσκεται σε ένα καθεστώς που ικανοποιούνται οι πνευματικές και υλικές του ανάγκες. Το σημερινό δημοκρατικό καθεστώς, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, δεν καλύπτει αυτές τις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών. Όταν σήμερα διαδηλώνουν οι συνταξιούχοι, οι εργάτες, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι υπάλληλοι, οι επιστήμονες, όλες σχεδόν οι κοινωνικές τάξεις και οι επαγγελματικοί φορείς, διότι πεινούν, είναι άστεγοι, ή υποφέρουν από τη ζωή τους όπως έχει διαμορφωθεί, σημαίνει ότι όλοι αυτοί δεν είναι ελεύθεροι όσα δικαιώματα και να τους δίνει το σύνταγμα! Ελεύθερος είναι κάποιος όχι όταν του δίνεται το δικαίωμα να φωνάζει «πεινάω», αλλά όταν «τρώει»! Ως εκ τούτου, η ανάγκη για τη στήριξη του ακομμάτιστου πατριωτικού κινήματος σήμερα είναι επιτακτική. Για να συμβεί αυτό πρέπει ο πατριωτισμός να κερδίσει την πολιτική και ιδεολογική μάχη πάνω στην εργατική και τη μικροαστική τάξη. Για να κερδηθεί αυτή η μάχη πρέπει να υπάρχει άρτιο πολιτικό πρόγραμμα με επιχειρήματα και απτές λύσεις που θα αφορούν  στον βιοπορισμό των πολιτών, τη μείωση της ανεργίας, την επανεκίνηση της οικονομίας, τη μείωση της μετανάστευσης των επιστημονικών και παραγωγικών δυνάμεων της Ελλάδας σε χώρες του εξωτερικού. Πρέπει να τεθεί μία σειρά εξαγγελιών, έναντι της καταργήσεως των κοινωνικών τάξεων όπως πρεσβεύει ο κομμουνισμός και έναντι της διενέξεως των τάξεων που υποστηρίζει ο νεοφιλελευθερισμός (Δηλαδή πάλη των τάξεων και ανταγωνισμός αγορών), με σκοπό τη δημιουργία θεσμών για τη συνεργασία και την αλληλεγγύη των κοινωνικών τάξεων μέσω της κρατικής οργανώσεως και της οργανικής σχέσης αυτών με το κράτος. Πρέπει να υπάρξει πολιτικός λόγος ο οποίος να δύναται να μετατραπεί σε πολιτική πράξη η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον ποινικοποιεί! Πρέπει να πραγματοποιηθεί το ταχύτερο δυνατόν ευρύτερο άνοιγμα στην κοινωνία με την ένταξη κατ’ αρχήν επώνυμων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών προκειμένου να ξεπεραστεί η εσωστρέφεια (τύπου ΚΚΕ) η οποία καθηλώνει τα ποσοστά του εκλογικού σώματος που ψηφίζει πατριωτισμό. Πρέπει να προσεγγιστεί το ποσοστό της «πατριωτικής αριστεράς» το οποίο είναι μεγάλο και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν έχει πολιτικό ενδιαίτημα καθώς δεν εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Πρέπει επίσης να προσεγγιστεί το ποσοστό της πατριωτικής δεξιάς που βρίσκεται μέσα στη Νέα Δημοκρατία, το οποίο είναι δυσαρεστημένο από τις επιλογές του Σαμαρά και του «χλιαρού» Κυριάκου Μητσοτάκη.  

Όμως, το πιο σημαντικό από όλα είναι η ενότητα του, αχρωμάτιστου κομματικά, πατριωτικού χώρου. Η συσπείρωση του πατριωτικού κινήματος είναι εκ των ων ουκ άνευ απαραίτητη. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε  πολυτέλεια για φαγομάρες και εγωϊσμούς. Να θυμώμαστε πάντα τον μύθο του Αισώπου, όπου όταν οι ταύροι ήταν ενωμένοι και αδιάσπαστοι, το λιοντάρι δεν μπορούσε να τους φάει. Μόνον όταν οι ταύροι διασπάστηκαν τότε το λιοντάρι βρήκε ευκαιρία τους ξεμονάχιασε και τους ξέσκισε έναν έναν ξεχωριστά!

Ενωμένοι και αποφασισμένοι πρέπει να κινηθούμε προς το ηρωϊκό μας πεπρωμένο, για να σωθεί η ιερή μας πατρίδα, για να σωθεί το ιερό έθνος των Ελλήνων!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΔΑ

ΖΗΤΩ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΣ