ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

Πολλές φορές μέσα από την παρούσα ιστοσελίδα αναφερόμαστε και αναλύουμε θέματα που θεωρούμε πως είναι μείζονος σημασίας για την εξέλιξη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας. Μέσα από αυτήν την προσπάθεια συμβαίνει να γινόμαστε προφήτες καταστάσεων που πρόκειται να επισυμβούν καθώς θεωρούμε, και το έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι δεν υπάρχουν πλέον πολιτικές ιδεολογίες και τα εκάστοτε κόμματα του Ελληνικού "συνταγματικού τόξου" επικαλούνται αυτές τις πολιτικές ιδεολογίες για να πετύχουν τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από το ξεπούλημα της Πατρίδος μας στο παγκόσμιο σιωνιστικό κεφάλαιο που μέσω της Αμερικάνικης ιδιωτικής Federal Reserve κυριαρχεί στις εκτελεστικές και νομοθετικές εξουσίες των δυτικών κρατών! Έτσι λοιπόν, πριν από κάμποσο καιρό, είχαμε αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που προσκύνησε το παγκόσμιο τοκογλυφικό κεφάλαιο και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφεύρεση του δήθεν πολιτικού αντίπαλου δέους της παρακμάζουσας πολιτικής κοινοπραξίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ακόμη Αμερικάνικη κατασκευή ώστε πάντα να υπάρχει αυτό το δίπολο εξουσίας που χρειάζονται στην Ελλάδα οι Αμερικάνοι προκειμένου να κάνουν την δουλειά τους πιο άνετα. Για να "κουμπώσει" όμως καλλίτερα ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να γίνουν ανοίγματα προς τη ημεδαπή οικονομική ολιγαρχία (μεσαιωνικού τύπου φεουδαρχία που υφίσταται στην Ελλάδα) και μέσω ημερίδων και κοινών δηλώσεων να ταυτιστεί ευσχήμως ο ΣΥΡΙΖΑ με το σύστημα που έχει φέρει τον Ελληνικό λαό στην κατάντια που βρίσκεται σήμερα! Αλλά πως θα ήταν δυνατόν να μην ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τους βιομήχανους, τον διεθνή σιωνιστικό καπιταλισμό και την νέα τάξη πραγμάτων; Πως είναι δυνατόν να μην ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το καπιταλιστικό κεφάλαιο αφού μεγάλο μέρος των βουλευτών του είναι Αμερικανοσπουδαγμένοι! Άλλωστε δεν είναι τυχαία η δήλωση του υπεύθυνου οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Σταθάκη περί ύπαρξης λίγων φόρων στην Ελλάδα και της ανάγκης να αυξηθούν οι φόροι σε φυσικά και νομικά πρόσωπα στα επίπεδα άλλων Ευρωπαϊκών κρατών! Αυτή θα είναι η οικονομική πολιτική των δήθεν κοινωνιστών αριστερών του πολιτικού ετερόκλητου συνονθυλεύματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ! Δεν θα υπάρξει έλεος για τον Ελληνικό λαό στην πιθανότητα διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ με τον βιομήχανο Δασκαλόπουλο

Ο κύριος Σταθάκης ο οποίος έχει διατελέσει ακαδημαϊκό μέλος ερευνητικών κέντρων στην Αμερική παριστάνει τον αριστερό όπως παριστάνουν τους αριστερούς και τους φιλάνθρωπους. Η ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ για του λόγου το αληθές παρουσιάζει πιο κάτω μέρος του βιογραφικού σημειώματος του κυρίου Σταθάκη που αφορά σε θέσεις που υπηρέτησε ως καθηγητής σε Αμερικάνικα ινστιτούτα:

1992/93: Center for European Studies, Harvard University, (visiting scholar). 

1987/88: Center for Byzantine and Modern Greek Studies, Queens College, City                      University of New York (visiting researcher).

Εγκάρδια χειραψία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα με τον βιομήχανο Δασκαλόπουλο

Μέρα με την ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ είτε με επίσημες δηλώσεις βουλευτών και στελεχών του, είτε με πολιτικές κινήσεις πανικού όπως η αρχική ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καρυπίδη, δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα νέο πολύ χειρότερο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου! Όλοι οι άεργοι τεμπέληδες και ανίκανοι πρώην συνδικάλες του ΠΑΣΟΚ και όλοι οι σύγχρονοι κατσαπλιάδες μπολσεβίκοι που το παίζουν αριστεροί και στην πρώτη ευκαιρία θα μετατραπούν στην νέα αρχικαπιταλιστική οικονομική ολιγαρχία - φεουδαρχία της Ελλάδας, έχουν πλαισιώσει και ταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και αυτοί που με την αισχρή, ανήθικη, κατάπτυστη και ολέθρια νοοτροπία του βολέματος και του ψηφοφόρου - πελάτη νομίζουν ότι θα βρουν σανίδα σωτηρίας στον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να έχουν την κοιλιά τους γεμάτη και το μυαλό τους άδειο! Είναι αυτά τα μικρά καθοδηγούμενα και χειραγωγούμενα ανθρωπάκια που στα παρελθόντα έτη με την ψήφο τους έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι που βρίσκεται σήμερα! Και τέλος είναι αυτοί που νομίζουν πως είναι αριστεροί αλλά είναι πιο Εθνικιστές και Πατριώτες όπως ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης που θεωρείται Μαρξιστής όμως αν κάποιος διαβάσει το βιβλίο του "Η άνοδος της ασημαντότητας" θα καταλάβει πως αυτά που γράφει όχι μόνον δεν αποτελούν αριστερή ιδεολογία αλλά είναι η αποθέωση της υποστήριξης της έννοιας του Εθνικισμού με σοβαρά επιχειρήματα που καταδεικνύουν την ασημαντότητα στην παγκοσμιοποιημένη - διεθνοποιημένη κοινωνία και την προτροπή του στην επιστροφή των εθνικών κρατών! 

Λίγα ιστορικά στοιχεία για την ζωή του "κομμουνιστή" Καστοριάδη:

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης άρχισε να διαβάζει φιλοσοφία απ' την ηλικία των 11-12 ετών, ενώ πρωτοήρθε σε επαφή με την μαρξιστική σκέψη σε ηλικία 13 ετών, οπότε και γεννήθηκε και το ενδιαφέρον του τόσο για την σκέψη όσο και για την πολιτική. Μεταξύ του 1932 και του 1935 διδάχθηκε γαλλικά από την Σαβίτρι Ντέβι, με την οποία διατήρησε φιλικές σχέσεις.

Η πρώτη ενεργός ανάμειξη και δραστηριοποίηση του στην πολιτική, ήρθε όταν επί δικτατορίας Μεταξά (1937) προσχώρησε στην ΟΚΝΕ. Ενεγράφη στο κομμουνιστικό κόμμα και το 1941 και λίγο μετά την αρχή της κατοχής συγκρότησε μαζί με άλλους νέους μία ομάδα που εναντιωνόταν στο προσανατολισμό του ΚΚΕ. Το 1943 προσχώρησε στην τροτσκιστική ομάδα του Άγι Στίνα, πράγμα που είχε ως συνέπεια τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από το ΚΚΕ. Το 1944 γράφει τα πρώτα του κείμενα για τις κοινωνικές επιστήμες και τον Μαξ Βέμπερ (Max Weber), τα οποία δημοσιεύει στο περιοδικό Αρχείον Κοινωνιολογίας και Ηθικής.

Σπούδασε αρχικά νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα Δεκεμβριανά, αποδοκίμασε την στάση του ΚΚΕ και, στη συνέχεια, μετέβη με το υπό πορτογαλική σημαία πλοίο Ματαρόα από τον Πειραιά στο Παρίσι όπου έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο και οι άλλοι δύο Έλληνες, μετέπειτα στοχαστές του Παρισιού, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, που μαζί με διακόσιους ακόμα (ανάμεσα στους οποίους και οι: Μέμος Μακρής, Μιμίκα Κρανάκη) είχαν εξασφαλίσει, με την βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ (Octave Merlier), υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από την γαλλική κυβέρνηση.

Στο Παρίσι έγινε μέλος της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς και του Διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, από τις οποίες όμως άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται, ώσπου μετά το 1948 να εγκαταλείψει οριστικά το τροτσκιστικό κίνημα. Παράλληλα από την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται στην υπηρεσία Στατιστικής Εθνικών Λογαριασμών και Μελετών Ανάπτυξης του Οργανισμού Οικονομικής ανάπτυξης και Συνεργασίας (ΟΟΣΑ), μια θέση την οποία διατήρησε ως και το 1970.

Το 1946 ξεκίνησε και η γνωριμία του με τον διανοούμενο Κλωντ Λεφώρ, με τον οποίο συγκρότησαν μία εσωτερική τάση στο PCI, από το οποίο αποχώρησαν το 1948 και ίδρυσαν την ομάδα Socialisme ou Barbarie («Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» ή όπως θα λέγαμε εμείς στην ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ: "Εθνικοσοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα"), η οποία από το επόμενο έτος μέχρι το 1965 εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό. Από τα κείμενα εκείνης της περιόδου προέκυψαν τα βιβλία: Η Γραφειοκρατική Κοινωνία (1973), Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος (1974), Το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού,Σύγχρονος Καπιταλισμός και Επανάσταση, Η Γαλλική Κοινωνία (1979).

Μέσα από το συγκεκριμένο περιοδικό βρήκαν βήμα τα επόμενα χρόνια γνωστοί διανοούμενοι της Γαλλίας, όπως ο Ζαν-Φρανσουά Λιοτάρ και ο Γκυ Ντεμπόρ. Το περιοδικό κινείτο πέραν των τροτσκιστικών κύκλων και ήταν ιδιαίτερα επικριτικό στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Χαρακτηριστική της γραμμής του περιοδικού ήταν η ανάλυση του Καστοριάδη για το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο το χαρακτήρισε καθεστώς "Γραφειοκρατικού Καπιταλισμού". Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η ρωσική επανάσταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα». Όσον αφορά τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης θεωρούσε ότι το κριτήριο ταξικής διαφοροποίησης είχε πάψει να είναι πλέον η κατοχή και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, αλλά η κατοχή και η ικανότητα άσκησης εξουσίας. Σταδιακά και προς τα τελευταία χρόνια της έκδοσης του περιοδικού ο Καστοριάδης απομακρύνθηκε από την μαρξιστική φιλοσοφία και θεωρία της Ιστορίας όσο και από την μαρξιστική οικονομική ανάλυση, πράγμα εμφανές στο κείμενο του «Μαρξισμός και επαναστατική κοινωνία» το οποίο αργότερα συμπεριελήφθη στοΗ Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας.