ΑΣ ΔΙΔΑΧΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ένα επίκαιρο και διαχρονικό μήνυμα από την «Οδύσσεια» του Θείου Όμηρου, για τα δεινά που περνάει σήμερα ο ελληνικός λαός.

Πριν φτάσει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη η Θεά Αθηνά εμφανίζεται μπροστά του και του λέει να μην πάρει τα πλούτη του στην Ιθάκη γιατί θα του τα φάνε οι μνηστήρες, οι οποίοι σφετερίζονται την εξουσία και τον πλούτο της πατρίδας του λεηλατώντας το βιός του ίδιου του Οδυσσέα. Φτάνοντας ο Οδυσσέας στην Ιθάκη μεταμφιεσμένος από τον Μελάνθιο ως ζητιάνος (μία σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η πλειοψηφία του ελληνικού λαού) και βλέποντας τους μνηστήρες, αφού άρχισε να τους παρατηρεί σκεφτόμενος πως μπορεί να τους εξοντώσει, αποφασίζει να βγάλει το τόξο του και από απόσταση να σκοτώσει τον Αντίνοο (Αντίνους). Όμως ποιος μπορεί να είναι ο Αντίνοος στη σημερινή εποχή; Αντίνοος σημαίνει «αντινόηση». Είναι αυτός που άλλα σου λέει, άλλα καταλαβαίνεις! Είναι οι ψεύτες, οι προπαγανδιστές. Οι επαγγελματίες επικοινωνιολόγοι τα ΜΜΕ και οι δημοσιογάφοι που χειραγωγούν και καθοδηγούν την κοινή γνώμη σε όλα τα επίπεδα προς όφελος των κομμάτων και των ξένων ή ντόπιων αφεντικών τους. Ο δεύτερος που σκοτώνει από μακριά ο Οδυσσέας είναι ο πανούργος Ευρύμαχος (ανταγωνιστής του Αντίνοου στην Οδύσσεια). Ο Ευρύμαχος είναι αυτός, που κατά την ετοιμολογία του ονόματός του, σε πολεμάει από όπου μπορεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Δηλαδή, εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε καλά, ο Ευρύμαχος σου ετοιμάζει μία δυσάρεστη έκπληξη για το τέλος. Στη σημερινή εποχή ο Ευρύμαχος είναι η παγκοσμιοποίηση, των τοκογλύφων των τραπεζών και των funds, η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή οι Ευρωπαίοι που ανέκαθεν μισούσαν την Ελλάδα, το ΔΝΤ η Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ! Ο τρίτος που σκοτώνει από μακριά ο Οδυσσέας είναι ο Αμφίνομος. Αμφίνομος σημαίνει κατασκευή και αλλαγή-διαστρέβλωση της νομιμότητας κατά περίπτωση και κατά το δοκούν. Σημαίνει τη σημερινή αντισυνταγματικότητα των νόμων και των νομοθετικών διαταγμάτων που φέρνουν να ψηφίσουν, εν μία νυκτί και με συνοπτικές διαδικασίες, οι νομοθέτες-πολιτικάντηδες οι οποίοι είναι μισέλληνες και μαριονέτες της παγκοσμιοποίησης των τοκογλύφων. Ο τέταρτος που σκοτώνει από μακριά ο Οδυσσέας είναι ο Αγέλαος (Αγέλεως στην Ιωνική διάλεκτο). Είναι αυτός που άγει του λαού. Δηλαδή, αυτός που οδηγεί τον λαό. Είναι ο λαοπλάνος, ο δημαγωγός πολιτικάντης που παρασύρει το «πόπολο» με παχιά λόγια και φανφάρες. Τον τελευταίο όμως μνηστήρα, που σκοτώνει ο Οδυσσέας, τον σκοτώνει με σωματική επαφή και όχι από μακριά όπως έκανε με τους τέσσερις προηγούμενους μνηστήρες. Τους τέσσερις προηγούμενους μνηστήρες τους σκότωσε από μακριά όπως σήμερα κι εμείς «σκοτώνουμε» από μακριά μέσα στο σπίτι από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και τα άλλα μέσα επικοινωνίας που μας διαθέτει η τεχνολογία, τους ψεύτες και τους κλέφτες που μας καταστρέφουν καθημερινά τη ζωή. Τους πετάμε νοητά στον βόθρο και στον Καιάδα αλλά στην πράξη είμαστε όλοι καθυποταγμένοι και δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτούς και να τους ξεφορτωθούμε μία και καλή από τη ζωή μας! Ο τελευταίος, λοιπόν, μνηστήρας που σκοτώνει με σωματική επαφή ο Οδυσσέας ήταν ο Λειώδης. Ο Λειώδης ήταν ένας νέος (χαρακτηρίζεται ως σώφρων από τον Όμηρο στην Οδύσσεια) που είχε ως επάγγελμα τη θυοσκοπία, δηλαδή τη μαντεία από τα εντόσθια των σφαχτών των θυσιών. Ο Λειώδης σήμερα είναι ο πολιτικάντης, ο πολιτικός του κοινοβουλευτισμού, που άγεται και φέρεται μαντεύοντας και παπαρολογώντας πάνω στη θυσία του λαού! Αυτό το γλειώδες, άτιμο, άνανδρο, ρουσφετολογικό, αλλαζονικό και υστερόβουλο κατακάθι της κοινωνίας ο Οδυσσέας το σκότωσε πιάνοντάς το από τα μαλλιά, γονατίζοντάς το κάτω, παίρνοντας το μαχαίρι και κόβοντας του τον λαιμό από την μία άκρη ως την άλλη αποκεφαλίζοντάς τον, ενώ το κομμένο κεφάλι το πέταξε στα σκυλιά! Ίσως τον ίδιο τρόπο που διάλεξε ο Οδυσσέας να διαλέξουμε  κι εμείς προκειμένου να απελευθερωθούμε από τις αλυσίδες και τα δεσμά μας, πράττοντας και όχι μόνον αναθεματίζοντας κατά των υπαίτιων! Πρέπει να μη ξεχνάμε ότι ανέκαθεν στην ελληνική  ιστορία υπήρξε ένας πολυμήχανος Έλληνας με ένα στρατήγημα το οποίο μετατρέπονταν σε ωλέθριο χτύπημα κατά του αντιπάλου, δίνοντας τη λύση στα προβλήματα και τα δεινά του λαού μας!

«Τότε ο Λειώδης έπεσε στα πόδια του Δυσσέα / κι έτσι με δάκρυα του 'λεγε και τον παρακαλούσε: / - Σπλαγχνίσου με και σώσε με Δυσσέα, σε ξορκίζω. / Γιατί ποτέ δεν πείραξα στο σπίτι σου γυναίκα / με λόγο είτε μ' αταίριαστο φέρσιμο και τους άλλους / μνηστήρες, όσοι τα' καναν, τους έλεγα να πάψουν. / `Ομως αυτοί δεν πείθονταν απ' το κακό ν' απέχουν, / γι' αυτό με θάνατο σκληρό τις αδικίες πληρώνουν. / Των σπλάχνων με είχαν ξηγητή κι αθώος θα πεθάνω, / ώστε κι οι πράξεις οι καλές στερνά δε βρίσκουν χάρη. / Τότε λοξά τον κοίταξε κι έτσι ο Δυσσέας του 'πε: / - Σπλάχνων κι αν ήσουν ξηγητής στους άλλους τους μνηστήρες, / πολλές φορές στο σπίτι μου θα το παρακαλούσες / του ποθητού μου γυρισμού να μη χαράξει η μέρα / κι απ' το γλυκό το ταίρι μου και συ παιδιά να κάμεις. / Μα απ' το σκληρό το θάνατο δε θα γλυτώσεις τώρα.» (χ 310-325, μετάφραση Ζήσιμου Σίδερη)