Ο ΚΑΜΙΝΗΣ, ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ, ΤΟ ΕΛΙΑΜΕΠ ΤΗΣ ΝΤΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Παρακολούθησα χθές μία συνέντευξη του δήμαρχου Αθηναίων, Καμίνη, στον ΣΚΑΙ στην εκπομπή των Λυριτζή και Οικονόμου. Απόρρησα, πραγματικά, με τα λεγόμενα του Καμίνη αναφορικά με την ανέγερση του Ισλαμικού Τέμενους στην Αθήνα. Είπε, πως, εάν ήταν στα χέρια του Δήμου Αθηναίων, το Τέμενος θα είχε ήδη κατασκευαστεί! Και βέβαια, ο Λυριτζής, ως διαπρύσιος υποστηρικτής της ανέγερσης του Τέμενους, επικροτούσε τον Καμίνη για τα λεγόμενά του. Ο Λυριτζής που βγάζει έναν «σκασμό» λεφτά (τη στιγμή που το 50% του ελληνικού λαού βρίσκεται στα όρια της φτώχιας και τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, ενώ κάθε μέρα αυτοκτονούν 5 τουλάχιστον συμπατριώτες μας λόγω της οικονομικής ανέχειας που έχουν περιέλθει) για να προπαγανδίζει τον «πολιτικά ορθό πολιτισμικό μαρξισμό» μέσα από ένα άκρως καπιταλιστικό και νεοφιλελεύθερο μέσο, όπως είναι ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ του Αλαφούζου! Φαίνεται πλέον καθαρά η πλύση εγκεφάλου και η συνταύτιση του «πολιτισμικού μαρξισμού» με τον «νεοφιλελευθερισμό». Αυτό που δεν θα καταλάβουν οι ταγοί της εν λόγω συνταύτισης, είναι ότι οι λαοί έχουν ξυπνήσει και δεν «μασάνε» πιά από την πλύση εγκεφάλου που υφίστανται επί δεκαετίες και ιδίως από κάποια μεγάλα ΜΜΕ! Το διακύβευμα όμως εδώ είναι ποιά πορεία θα ακολουθήσουν οι λαοί που έχουν ξυπνήσει από τον λήθαργο που τους είχαν υποβάλλει επί δεκαετίες. Θα ακολουθήσουν τον λαϊκισμό ή μία αυθεντική και ειλικρινή πρόταση που θα εμπεριέχει πατριωτισμό, κοινωνική δικαιοσύνη και άμεση δημοκρατία;

Ο Καμίνης, γεννημένος στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ (αμερικανός υπήκοος), είναι κατά επάγγελμα πανεπιστημιακός καθηγητής (επίκουρος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Συνταγματικό Δίκαιο), με προπυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπτυχιακό από τη Γαλλία. Πέρασε ένα διάστημα από την οργάνωση «Ρήγας Φεραίος» και από το 1998 έως το 2003 ήταν υπεύθυνος για τα δικαιώματα του ανθρώπου, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε «Συνήγορος του Πολίτη» έως το 2010 όπου και το Νοέμβριο του ίδιου έτους εκλέχθηκε για πρώτη φορά δήμαρχος Αθηναίων. Ο Καμίνης κατάφερε και έπεισε τους Αθηναίους πολίτες να τον ψηφίσουν στα πλαίσια της στροφής της ελληνικής κοινωνίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η κατάλληλη χρονική στιγμή όπου ο λαός έψαχνε να βρει κάπου να ακουμπήσει τις ελπίδες του, και τις ακούμπησε στον Καμίνη για την τοπική αυτοδιοίκηση της Αθήνας, ενώ τις ίδιες ελπίδες εναπόθεσε στον Τσίπρα για την ανάληψη της κρατικής εξουσίας πέντε χρόνια μετά. Ο ίδιος λαός, πέραν κάποιων ανόητων, δεν κατάλαβε, και μπορεί ακόμα να μην καταλαβαίνει, ότι η «ατζέντα» του Καμίνη για τον Δήμο Αθηναίων ήταν και παραμένει εθνομηδενιστική. Κι αυτό γιατί ο Καμίνης επιμένει με ανιστόρητο και χυδαίο τρόπο να υποστηρίζει κρίσιμα ζητήματα όπως την ανέγερση του Τέμενους στον Βοτανικό, τη δημιουργία γειτονιών (γκέτο) από παράνομους μετανάστες κ.λπ. Η ρητορική του έρχεται και «κουμπώνει» με τις «μελέτες» του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής) που μέλος του τυχαίνει να είναι η σύζυγός του, καθηγήτρια Ντία Αναγνώστου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το ΕΛΙΑΜΕΠ χρηματοδοτείται για να εκπονεί μελέτες με θέματα όπως: «Παρακολούθηση και Διάχυση (mainstreaming) της Ένταξης των Μεταναστών στη Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα» με συγχρηματοδότηση του προγράμματος LOMIGRAS (ειδικό πρόγραμα για την ενσωμάτωση των παράνομων μεταναστών στην τοπική αυτοδιοίκηση της Ελλάδας) μαζί με τον Χρηματοδοτικό Μηχανισμό Ευρωπαϊκού Χώρου (ΧΜ ΕΟΧ) 2009-2014 στο πλαίσιο του προγράμματος «Διαφορετικότητα, Ανισότητες και Κοινωνική Ενσωμάτωση» της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ). Εδώ, παρατηρούμε την, «όλως τυχαίως», άμεση σχέση του ΕΛΙΑΜΕΠ (της συζύγου του Καμίνη) με τον Δήμο Αθηναίων (του δήμαρχου Καμίνη). Όμως, πέραν των μελετών υπέρ της ένταξης των παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα, το ΕΛΙΑΜΕΠ εκπονεί και μελέτες που αφορούν στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα της Ελλάδας. Εκφράζουν επιχειρήματα του τύπου: «Να μπουν όρια» στις ελληνορωσικές σχέσεις, την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούνται από δικτυωμένες ΜΚΟ και πρεσβείες όπως των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, που σκοπό τους έχουν την προώθηση της αμερικανικής πολιτικής (της μέχρι τώρα κυβέρνησης Ομπάμα, και του «πολιτικά ορθού» που ευαγγελίζεται) σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του eurodirect οργανώνει πολλές ομιλίες με το ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλα ιδρύματα προπαγάνδας της «μεταμοντέρνας» σκέψης προκειμένου να προβάλλουν τις εθνομηδενιστικές τους θέσεις στο κοινό. Ο ρόλος του άθεου (κατά δήλωσή του ίδιου) Καμίνη, μέσα σε αυτό το ανθελληνικό «ψηφιδωτό», είναι πολύ σημαντικός καθώς είναι ο επικεφαλής του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας. Ο Καμίνης είναι ο δήμαρχος μίας υπερτροφικής πρωτεύουσας που καταναλώνει τρεις φορές περισσότερο από όσα παράγει. Μία πρωτεύουσα που ζει παρασιτικά έναντι των άλλων πόλεων της Ελλάδας, και στερεί το δικαίωμα ανάπτυξης στην περιφέρεια. Μία πρωτεύουσα που ο δήμαρχός της έχει σκοπό να αυτονομήσει σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα και να τη μετατρέψει σε πολυεθνικό προτεκτοράτο όπως είναι το Λονδίνο όπου οι αυτόχθονες Εγγλέζοι αποτελούν το 10% του πληθυσμού. Ο Καμίνης ποσώς δε νοιάζεται για το εάν η Αθήνα, και ιδιαίτερα το κέντρο, πρόκειται να ισλαμοποιηθεί. Δεν έχει ιστορική αλλά και ούτε πατριωτική συνείδηση και συναίσθηση για το τι πράττει κατά του έθνους. Απλά, εφαρμόζει κατά γράμμα την έννοια της «ηγεμονίας» όπως τη συνέλαβε και κατέγραψε στο έργο του (τα τετράδια της φυλακής) ο Μαρξιστής Αντόνιο Γκράμσι ο οποίος υποστήριξε ότι το κράτος δεν χαρακτηρίζεται μόνο από τη βία και την καταστολή, αλλά η σχέση του με την κοινωνία βασίζεται στο σχηματισμό και τη διάχυση πολιτιστικών, ιδεολογικών, διανοητικών και ηθικών συστημάτων αξιών και πεποιθήσεων. Αυτή τη διάχυση των πολιτιστικών, ιδεολογικών, διανοητικών και ηθικών συστημάτων αξιών και πεποιθήσεων θέλει κυριολεκτικά και αντιδημοκραικά να επιβάλλει ο κύριος Καμίνης δημιουργώντας συνοικίες ισλαμιστών. Πρόκειται για την άτεγκτη εφαρμογή των θεωριών της νεομαρξιστικής «Σχολής της Φρανκφούρτης» των Χορκχάϊμερ, Μαρκούζε και Αντόρνο, που υιοθέτησαν και ανέπτυξαν τις θεωρίες των Λούκατς και Γκράμσι δημιουργώντας αυτό που λέμε σήμερα το «πολιτικά ορθό». Δηλαδή, την αποδόμηση κάθε έννοιας με τη χρήση της διπλής ερμηνευτικής όπως π.χ υπάρχει η λέξη «ισλαμοφοβικός» τη στιγμή που δεν υπάρχει η απαγορευμένη, για τους ταγούς του πολιτικά ορθού, λέξη «ελληνοφοβικός». Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η απηνής λογοκρισία από μερίδα ΜΜΕ και από διάφορους νεομαρξιστές «διανοούμενους» με κορύφωση ακόμα και την ποινική δίωξη (νόμος περί εχθροπάθειας – αντιρατσιστικός νόμος) εκείνων που εκφράζονται κατά της παράνοιας του «πολιτικά ορθού». Η διαπόμπευση ως «ρατσιστών», «ισλαμοφοβικών», «ομοφοβικών» κ.λπ όσων εκφράσουν γνώμη αντίθετη με τις θέσεις κάποιων συγκεκριμένων μειονοτήτων, αποτελεί πάγια τακτική από την «πολιτικά ορθή» μερίδα του Τύπου η οποία προωθεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την μετεξέλιξη των εν λόγω μειονοτήτων σε πολιτικά υποκείμενα τα οποία απαιτούν παρουσία στο ιστορικό προσκήνιο. Συνεπώς, τον πολλαπλασιασμό του ισλαμικού στοιχείου στην Αθήνα προωθεί με λύσσα ο Καμίνης συνεπικουρούμενος από εθνομηδενιστικά ιδρύματα εν οίδη «δεξαμενών σκέψης – think tanks» όπως είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ.  

Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται το πρόβλημα που καλείται να λύσσει η Πατριωτική Αριστερά και το πρόβλημα αυτό είναι διττό. Το ένα σκέλος του αφορά στην αναθεώρηση των θεμελίων της κλασσικής Μαρξιστικής θεωρίας που ως γνωστόν απέτυχε στην εφαρμογή της, ιδιαιτέρως μετά τα χρόνια κάκιστα αποτελέσματα της Λενινιστικής Οκτωβριανής Επανάστασης των μπολσεβίκων, αλλά και τον «Πολιτισμικό Μαρξισμό» που κυβερνάει την Ελλάδα ως θεσμός και εργαλείο του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού. Αντιθέτως, το άλλο πρόβλημα είναι η ακροδεξιά, που εμφανίζεται ως η μόνη «πατριωτική» φωνή στους γηγενείς κατοίκους των γειτονιών της Αθήνας που κυριολεκτικά υποφέρουν από την έξαρση μίας ανεξέλεγκτης και παράνομης επιβολής της πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης. Μία έξαρση που προστίθεται στο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα που μαστίζει την Ελλάδα και τείνει να ισλαμοποιήσει τον Δήμο Αθηναίων οριστικά και αμετάκλητα.

Ο κλασσικός Μαρξισμός απέτυχε γιατί δημιούργησε μια ιδιότυπη δικτατορία η οποία με τη σειρά της γέννησε ένα απολυταρχικό τερατούργημα που βασάνιζε από 50 έως 70 χρόνια τους λαούς του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ». Αυτό που δίδαξε ο Μαρξ, πως οι προλετάριοι του κόσμου έχουν κοινούς δυνάστες και δεν πρόκειται να πολεμήσουν ο ένας ενάντια στον άλλον, δεν συνέβη. Αντιθέτως, οι προλετάριοι (κατά τον Μαρξ) πολέμησαν για τις πατρίδες τους. Ακόμα κι αυτοί οι ίδιοι Σοβιετικοί την αντεπίθεση που έκαναν κατά των Ναζιστών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ονόμασαν «πατριωτικό πόλεμο» γιατί και μόνον ότι ήξεραν ότι πολεμούν για την πατρίδα τους αναθάρρησαν, πολέμησαν ηρωϊκά και στο τέλος νίκησαν! Ωστόσο, αυτό το σκέλος του Μαρξισμού-Λενινισμού απέτυχε παταγωδώς ιδίως μετά την πτώση του τείχους στο Βερολίνο και την μετέπειτα ολοκληρωτική κατάρρευση των φασιστικών λαοκρατικών κόκκινων δικτατοριών του παραπετάσματος που εξαθλίωναν επι πολλές δεκαετίες τα έθνη τους. Στην Ελλάδα, ως συνεχιστής της πιο πάνω φασιστικής Σταλινικής παράδοσης, έμεινε το γραφικό ΚΚΕ που αντί να προσαρμόσει την πολιτική του στις ανάγκες της κοινωνίας, όπως έχουν διαμορφωθεί στον αιώνα που διανύουμε, κάνει λόγο για «δικτατορία του προλεταριάτου», κατάργηση των κομμάτων και υπερίσχυση της εργατικής τάξης (θέσεις που διατυπώθηκαν αυτολεξεί από τον Κουτσούμπα σε συνέντευξή του στον Χατζηνικολάου στην εκπομπή «ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ» το 2016), λες και δεν υπάρχουν άλλες τάξεις που υποφέρουν! Ο Κουτσούμπας και το ΚΚΕ ζουν κυριολεκτικά μέσα στις ιδεοληψίες και τους ψυχαναγκασμούς τους, ενώ οι θέσεις τους παραμένουν ίδιες με αυτές του καταστατικού του ΚΚΕ «Γ’ Έκδοση 1944» η οποία προσυπογράφτηκε από τον Ζαχαριάδη. Όλοι αυτοί οι «κοιλαράδες συνδικάλες» του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που τους περιφέρουν (πάντα τους ίδιους) από πορεία σε πορεία και από συλλαλητήριο σε συλλαλητήριο, είναι το «προϊόν» του ΚΚΕ που προσπαθεί να πουλήσει (μαζί με τα κουπόνια του κόμματος που τα εξαναγκασμένα και ταλαίπωρα παιδιά της ΚΝΕ προσπαθούνε να πουλήσουν έξω από τους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ). Είναι το «προϊόν» που κρατάει γερά στις θέσεις τους («καρφωμένους» γερά στις καρέκλες τους) αυτούς τους λίγους βουλευτές του ΚΚΕ, ενώ παράλληλα χρηματοδοτεί έναν μηχανισμό «επαγγελματιών» κομμουνιστών (όπως είχαν πάντα ιδίως στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930), ο οποίος βιοπορίζεται από το κόμμα! Επίσης, εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι έχουν δημιουργηθεί όμιλοι μελετών της Μαρξιστικής θεωρίας οι οποίοι αποτελούνται επί το πλείστον από πανεπιστημιακούς καθηγητές (όπως θα τους αποκαλούσε κάποιο μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ: «ρεφορμιστές» ή «αντιδραστικούς») πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που δεν συμφωνούν με την, εκτός τόπου και χρόνου, πολιτική του ΚΚΕ και παραχωρούν ανοικτές διαλέξεις με θέματα πάνω στα οικονομικά του Μαρξισμού, τον Διαλεκτικό Υλισμό, τον Ιστορικό Υλισμό κ.λπ σε μία προσπάθειά τους να πείσουν για την ανάγκη μίας νέας διεθνιστικής Μαρξιστικής επανάστασης η οποία θα προσαρμοστεί στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δεν θα καταλήξει στο Σταλινικό δικτατορικό μοντέλο που απέτυχε και κατεδαφίστηκε σαν χάρτινος πύργος. Από την άλλη μεριά οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και η ίδια πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ) είναι ένα συνονθύλευμα κλασσικών Μαρξιστικών θεωριών ανακατεμένες με πολύ «πολιτισμικό μαρξισμό» του «πολιτικά ορθού» που αναφέρθηκα νωρίτερα. Είναι μία θεωρία που συνταυτίζεται με τον καπιταλιστικό «νεοφιλελευθερισμό», την παγκοσμιοποίηση και τον εθνομηδενισμό του Τζορτζ Σώρος.

Εδώ, λοιπόν, είναι που μπαίνει το πρόταγμα της Πατριωτικής Αριστεράς το οποίο πρέπει να πάρει τα θετικά της Μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας και να τα τροποποιήσει στις συνθήκες της χώρας μας. Να τα προσαρμόσει στις ανάγκες του Ελληνικού λαού και όχι του Γερμανικού, του Γαλλικού ή του Ρώσικου κ.λπ (όπως λανθασμένα πίστευε ο Μαρξ τον 19^ο αιώνα λέγοντας πως η επανάσταση θα ξεκινήσει στη Γερμανία, ενώ η επανάσταση έγινε στη Ρωσία όπως προφητικά και σωστά είχε προβλέψει ο Μπακούνιν). Δηλαδή να αποφύγει το ιστορικό λάθος που έπραξαν οι παλαιοί κομμουνιστές (όπως ο Ζαχαριάδης που νόμιζε πως η Ελλάδα είναι σαν τη Ρωσία) οι οποίοι δεν έλαβαν υπόψη τους τη γεωγραφία και το μέγεθος της χώρας, το κλίμα της, την κουλτούρα, τα πολιτισμικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του λαού της, καθώς και τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει αυτή η μικρή αλλά πανέμορφη χερσόνησος που ζούμε.

Προκειμένου να συμβεί αυτό, δηλαδή να διεισδύσει και να επικρατήσει το εθνικοπατριωτικό πρόταγμα, πρέπει να κατακτηθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην πρωτεύουσα της χώρας και μετά να εξαπλωθεί αυτή η νίκη σε εθνικό επίπεδο. Το πρόταγμα ενός εθνικοπατριωτικού συνδυασμο για τον Δήμο Αθηναίων, θα πρέπει να είναι αμεσοδημοκρατικό, κοινωνικά δίκαιο, περιβαλλοντικό, και να απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα των γειτονιών που υποφέρουν από τη γκετοποίηση της Αθήνας. 

Το εθνικοπατριωτικό κίνημα, πρέπει να πορευτεί με βάση το εθνικό και το τοπικό συμφέρον. Να αποφευχθεί η διάσπαση της τοπικής κοινωνίας λόγω της επιχειρούμενης πολυπολιτισμικότητας. Να μην βρεθούν οι Έλληνες του Δήμου Αθηναίων στο περιθώριο της κοινωνίας λόγω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται από τον Καμίνη. Πρέπει πάνω από όλα να κατανοήσουμε ότι η κρίση του νεοφιλελευθερισμού, που εκφράστηκε και στα αποτελέσματα των αμερικάνικων εκλογών με την εκλογή του Τραμπ, έχει διαμορφώσει στην Ευρώπη δύο εναλλακτικές προτάσεις. 

Μία πρόταση για τον Δήμο Αθηναίων:

Ένα μέρος των εσόδων για τον Δήμο μπορεί να προέλθει από συναυλίες (που θα οργανώσει ο Δήμος και όχι κάποια ιδιωτική εταιρία) διάσημων διεθνών καλλιτεχνών οι οποίες θα διοργανωθούν με σκοπό την σωτηρία της Αθήνας ως παντοτινή πολιτιστική πρωτεύουσα του δυτικού κόσμου, ιδιαίτερα την σημερινή εποχή που λόγω των μνημονιακών μέτρων η Αθήνα πρέπει να προστατευθεί.

α) Περίθαλψη των άστεγων με τη δημιουργία προσωρινών κέντρων φιλοξενίας σε συνεργασία με εθελοντές χορηγούς και την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, β) Περίθαλψη των χρηστών ουσιών με τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας σε συνεργασία με εθελοντές χορηγούς, την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν δημιουργηθεί για αυτόν το σκοπό, γ) Πάταξη του παρεμπόριου τους παράνομων μικροπωλητών, δ) Πεζοδρόμηση οδών και δημιουργία ποδηλατόδρομων μέσω ενός νέου σχεδίου οικιστικής, πολεοδομικής και περιβαλλοντικής ανάπλασης του κέντρου χωρίς να επιρρεάζει την εμπορική κίνηση, αναβάθμηση και αισθητική παρέμβαση στην περιοχή και στους δρόμους γύρω από την πλατεία Ομόνοιας, Μοναστηράκι, Μεταξουργείο, Πλατεία Καραϊσκάκη, Κολωνός, Ακαδημία Πλάτωνος, Πλατεία Αττικής, Πλατεία Βικτωρίας, Πλατεία Αγ. Παντελεήμονα, Οδός Κωνσταντινουπόλεως, ε) Άρση ανέγερσης του Ισλαμικού Τεμένους στον Βοτανικό, δ) Εκπόνηση σχέδιου μεταφοράς των παράνομων μεταναστών εκτός Αττικής με την προϋπόθεση πιθανής εγκατάστασης Χριστιανών Ορθόδοξων Σύρων προσφύγων και νόμιμων μεταναστών, ε) Έμφαση στην καθαριότητα και την υγιεινή των δρόμων και των κτιρίων, αισθητική παρέμβση προσόψεων δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων στο κέντρο, στ) Κατασκευή Δημοτικού Εργοστάσιου Επεξεργασίας και Ανακύκλωσης Απορριμάτων, ζ) Σύσταση ειδικής υπηρεσίας συντήρησης του Δημοτικού φωτισμού, αισθητική αλλαγή φωτιστικών σωμάτων και ιστών φωτισμού σε οδούς, πάρκα, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους.