ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ: Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΕΝΟΣ ΕΘΝΙΚΟΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες είναι ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο δεν εξετάστηκε με ενδελέχεια από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την στιγμή που κατατέθηκε ως πρόταση στη βουλή τον Μάϊο του 2015. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι που μετανάστευσαν στην Ελλάδα και έχουν γίνει πολίτες αυτής της χώρας, και απέκτησαν ελληνική εθνική συνείδηση, και πληρώνουν φόρους στο ελληνικό κράτος, ναι αυτοί, κατά την άποψή μου, δικαιούνται και νομιμοποιούνται να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια (αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη ετυμολογικά ο όρος ιθαγενής, που προέρχεται από την «ιθαγένεια», σημαίνει ότι κάποιος ανήκει στο ίδιο γένος με τους υπόλοιπους κατοίκους μίας περιοχής, ενώ ο όρος υπήκοος, που προέρχεται από την «υπηκοότητα», θα ταίριαζε πιο πολύ). Το πρόσφατο παράδειγμα με τους εθνικιστές (υποστηρικτές του αλβανικού εθνικισμού) Αλβανούς φαντάρους που κλήθηκαν από την ελληνική πολιτεία να υπηρετήσουν στον ελληνικό στρατό είναι εναργές, έχει σαφή σημειολογική σημασία και αποτελεί μία πραγματικότητα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ιδεολογήματα μερικών ανθρώπων (και δη αυτοαποκαλούμενων αριστερών, κομμουνιστών κ.λπ) που πιστεύουν πως όλοι ανεξαιρέτως οι μετανάστες έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στον μικρόκοσμό τους και μέσα σε μία ά-τοπη και ά-χρονη διεθνιστική παράκρουση, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους παράγοντες που δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να έχει την πολυτέλεια να είναι «ξέφραγο αμπέλι» καθώς συνορεύει με χώρες οι οποίες έχουν δείξει έμπρακτα τις αλυτρωτικές τους προθέσεις και προάγουν τον εθνικισμό τους σε κάθε ευκαιρία μέσω ανιστόρητης και χυδαίας προπαγάνδας, όπως η Αλβανία και η Τουρκία. Αυτό συμβαίνει επί το πλείστον με τη βοήθεια διεθνών ΜΜΕ όπως το BBC world που συνεχώς και αδιαλείπτως αποκαλεί την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σημειωτέον ότι οι ΗΠΑ έχουν κατασκευάσει στην FYROM τη μεγαλύτερη στρατιωτική τους βάση στην Ευρώπη) «Μακεδονία». Ακόμα και «Έλληνες» ανταποκριτές των εν λόγω ΜΜΕ κατ' εντολήν του Σόρος, αποκαλούν το γειτονικό κράτος «Μακεδονία», σε μία προσπάθεια να αποδομήσουν από το υποσυνείδητο των Ελλήνων ότι η Μακεδονία δεν είναι περιοχή της Ελλάδος, αλλά μία χώρα στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Ως εκ τούτου, όταν το ελληνικό κράτος έδωσε το δικαίωμα της ελληνικής ιθαγένειας σε εκείνους που εμφανίζονται σήμερα ως υπερσπιστές του αλβανικού εθνικισμού, δεν σκέφτηκε ότι το πρόβλημα θα το είχε η ίδια η Ελλάδα η οποία γεωπολιτικά είναι ούτως ή άλλως εξαιρετικά ασταθής. Και είναι εξαιρετικά ασταθής γιατί συνορεύει με το βαλκανικό Ισλάμ, το οποίο είναι ιδίως αλβανικό-βαλκανικό Ισλάμ, με επίκεντρο τη βόρειο Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο. Από την άλλη μεριά υπάρχει η Αγγλοσαξονική γεωστρατηγική, η Ρώσικη γεωστρατηγική και η Νεοθωμανική γεωστρατηγική της Τουρκίας με αποτέλεσμα η σύγκρουση ή η σύμπλευση να είναι δύο πράγματα κοινά και πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Σε αυτή λοιπόν την περιοχή που βρίσκεται η Ελλάδα, είναι προφανές, και δεν θέλει κάποιον φωστήρα για να το καταλάβει, ότι δεν μπορούμε ως χώρα να είμαστε τόσο ανεκτικοί όταν τίθενται θέματα εθνικής επιβίωσης. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την Ελλάδα, που είναι μία πολύ μικρή δύναμη και έχει σοβαρά προβλήματα εθνικής ασφάλειας, με τις ΗΠΑ, όπως κάνουν οι λιμπεραλιστές του μεταμοντέρνου πολιτικά ορθού «πολιτισμικού μαρξισμού» οι οποίοι λένε ότι: «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η Κύπρος κείται μακράν, το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του κ.λπ». Αυτές η παρανοϊκές και διεστραμμένες απόψεις εκφράζονται από εκείνους που λένε ότι τα έθνη, οι οριοθετήσεις, τα σύνορα των χωρών είναι τυχαία, είναι βίαια, είναι παράνομα με την έννοια του φυσικού νόμου. Συνεπώς, για να είμαστε μία ανοιχτή κοινωνία και για να υπάρχει δημοκρατία δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να υπάρχουν ανοικτά σύνορα, γιατί λένε πως αυτό είναι «η πεμπτουσία της δημοκρατίας»! Αυτά λοιπόν που πρέπει να αναλυθούν, να διατυπωθούν και να συζητηθούν σε μεγάλη κλίμακα είναι τα εξής ερωτήματα: α) Πως ένα σύγχρονο ελληνικό αριστερό κίνημα, το οποίο θέλει να λέγεται ταυτόχρονα πατριωτικό και δυνητικά εθνικοαπελευθερωτικό, μπορεί να δεχτεί τη διάλυση των συνόρων και την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και της εθνικής κυριαρχίας στα πλάισια της πολυπολιτισμικότητας, του πολιτικά ορθού, της παγκοσμιοποίησης και της ενωμένης Ευρώπης; Και β) Πως ένα σύγχρονο ελληνικό αριστερό κίνημα αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα διατήρησης της ιστορικής διάστασης, δηλαδή την ύπαρξη ενός γεωγραφικού χώρου περιχαρακωμένου μέσα στον οποίο μπορούν να ασκήσουν την εξουσία τους και να κάνουν την διανομή των αγαθών οι Έλληνες, συμπεριλαμβανομένου και του αγαθού της ελευθερίας το οποίο εγγυάται η πολιτεία με τα σύνορα τα οποία βάζει; Συνεπώς, η γνώμη μου είναι πως, το να λεέι κάποιος ότι η κοινή καταγωγή, η κοινή γλώσσα, το κοινό θρήσκευμα δεν παίζουν κανένα ρόλο αλλά μπορούν όλοι οι άνθρωποι να μετέχουν ενός δημοκρατικού πολιτεύματος στη βάση ενός «συντάγματος» (όπως ο «πατριωτισμός» του συντάγματος των ΗΠΑ) είναι εν μέρει ευφημισμός. Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με τις προϋποθέσεις της ζωντανής δημοκρατίας, η οποία είναι ένα συμβόλαιο των γενεών μεταξύ τους, δηλαδή των παλαιοτέρων, των τεθνεώτων, των ζώντων και των επερχόμενων προκειμένου να συντελεστεί μια κοινή αποστολή την οποία έχουν θέσει στον εαυτό τους και την οποία συνεχίζουν οι επερχόμενοι. Πρέπει λοιπόν να τεθεί συμπληρωματικά το ερώτημα: πως οι μετανάστες που παίρνουν ελληνική ιθαγένεια μπορούν να συμμετέχουν στο κοινωνικό προϊόν, ιδίως στη περίπτωση των Αλβανών φαντάρων του ελληνικού στρατού, όταν οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν ελληνική εθνική συνείδηση και μάλιστα δρουν αλυτρωτικά κατά της Ελλάδας υποστηρίζοντας τον εθνικισμό της πατρίδας τους; Εάν οι μετανάστες που αποκτούν ιθαγένεια δεν αποκτήσουν ελληνική εθνική συνείδηση και μισούν τη χώρα που τους μεγάλωσε, τότε θα υπάρξει το φαινόμενο της δημιουργίας εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στην Ελλάδα. Ένα φαινόμενο που θα καθορίσει την απεθνοποίηση της Ελλάδας και ενδεχομένως τον επερχόμενο διαμελισμό της όπως έγινε στη Γιουγκοσλαβία πριν από 20 χρόνια, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εθνικοπατριωτικό κίνημα, πρέπει πάνω από όλα να επικοινωνήσουμε στην κοινωνία τα εθνικά μας ζητήματα και το πώς η πατρίδα μπορεί να διασωθεί μέσα από τη λαίλαπα των μνημονίων και τις ανιστόρητες και γελοίες εθνικιστικές προκλήσεις της Αλβανίας, της FYROM και της νεοθωμανικής Τουρκίας. Εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εθνικοπατριωτικό κίνημα θα πρέπει το αφήγημα να αφορά στο τι πατρίδα θέλουμε να δημιουργήσουμε σε σχέση με τους εσωτερικούς μειονοτικούς και τους εξωτερικούς γεωπολιτικούς κινδύνους.